Od zarania dziejów natura była nie tylko źródłem inspiracji, ale również wzorem piękna dla człowieka. Przez tysiąclecia ludzie czerpali z otaczającego ich świata – z jego harmonii, kolorów i form. Natura, z jej nieskończoną różnorodnością, wpływała na kształtowanie się kanonów piękna oraz ludzkiej estetyki.
Reklama
Piękno natury jako archetyp doskonałości
Już w starożytności filozofowie, tacy jak Platon czy Arystoteles, dostrzegali doskonałość w przyrodzie. Zgodnie z ich teoriami, piękno wynikało z proporcji i harmonii, które można było zaobserwować w naturalnym świecie. Złoty podział, który występuje w muszlach ślimaków, kwiatach czy strukturach roślin, stał się matematycznym wzorem doskonałości. Ten sam wzór później zaczęto stosować w sztuce i architekturze, a także odnosić go do proporcji ludzkiego ciała.
